Dla Małgosi....

  To będzie post  dla  i o mojej przyjaciółce MAŁGOSI . Najwspanialszej istocie na świecie. Poznałam JĄ  juz w moim dorosłym życiu , znam 16 lat i NIGDY ale to NIGDY się na Niej nie zawiodłam. Zawsze i w każdej sytuacji mogłam na Nią liczyc. Zawsze znalazła dla mnie czas, dobre słowo(    ocean słów!) , pocieszenie .A że mam raczej depresyjną naturę to pocieszać musiała bardzo duzo;-)  Ja nie mam zielonego pojęcia Małgosiu skad Ty miałas i masz do mnie tyle cierpliwości? Pocieszanie to nie polegało na zdawkowym ,,   nie martw sie !'' O nie ,to nie w stylu Małgosi;-) ONA potrafi wszystko tak pięknie ubrać w słowa, że dla mnie jest Coelhem lub jak kto woli ks. Twardowskim w spódnicy. Uwielbiam jej sms, listy, rozmowy.....ale pomilczeć w JEJ towarzystwie tez jest niewiarygodnie dobrze. Szkoda tylko że wspólne milczenie,wspólne przebywanie razem nie jest nam dane za często. Ja od roku mieszkam w małopolsce a moja Małgosia na Sląsku......Ale to nieważne bo wiem , ze nawet gdyby los mnie rzucil gdzieś w bliżej nieokreślone miejsce to i tak moge na Nią liczyć zawsze i wszędzie;-)
Mówią ,ze  ,,przyjaciele są jak ciche anioły ,które podnoszą nas ,gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać'' Chciałbym być takim aniołem. Miałabym chody u Pana Boga ....i może wyprosiłabym GO żeby wreszcie dał Małgosi odpocząć ......Odpocząć od tego cholernego bólu który jej towarzyszy od kilkunastu lat. Moja Małgosia choruje na reumatoidalne  zapalenie stawów. Kto sie zetknął z tą chorobą ten wie jakie to  jest cholerstwo.  Małgosia  nigdy sie nie skarży , cieszy  sie każdą chwilą bez bólu(  Boże jaka Ona jest wtedy radosna!!!!) , zawsze mówi że przeciez może być gorzej, że inni mają gorzej i ,że trzeba cieszyć sie drobiazgami. Skarży sie bardzo rzadko,jeżeli płacze ....to wiadomo że juz musi okrutnie boleć. I dziś jest właśnie taki dzień.......
Czasem los okrutnie z niej zakpi   dając szanse na poprawę zdrowia ( mam na myśli różne nowe wspaniałe leki) ale bardzo szybko tą szanse odbiera. Najgorsze jest to że w zaden sposób nie potrafie JEJ pomóc. Moge tylko być. Popłakać (  to mi najlepiej wychodzi). Porozmawiać. Wysłuchać. Ale bólu JEJ nie potrafie zabrać. 
MAŁGOSIU , CHCE ZEBYŚ WIEDZIAŁA ŻE ZAWSZE BĘDĘ, ŻE ODLEGŁOŚĆ NICZEGO TU NIE ZMIENI. jeszcze zrobimy razem mnóstwo rzeczy. Pójdziemy do kafejki,gdzie wypijemy cappuccino z pianką na trzy palce;-)   Poszwendamy się po sklepikach, zahaczymy o kino , potem najemy się jak bąki w Sphinxie i będzie jak dawniej. Jak się postaramy to i do Ikeii zabłądzimy...... Pamiętaj ,że jesteś dla mnie jak siostra i nikt ani nic tego nie zmieni.....CHIAŁABYM TYLKO,ŻEBY JEDNO SIĘ ZMIENIŁO,zEBY WRESZCIE  KTOS WYMYŚLIŁ JAKIŚ CUDOWNY SPECYFIK, ŻEBY KTOŚ MIAŁ NA CIEBIE JAKIŚ KONKRETNY POMYSŁ ,ŻEBY KTOŚ LUB COŚ CI POMOGŁO!!!!!!!!